این عطر کجایی است؟

با شنیدن این کلمه یاد چه موضوعی می‌افتید؟ چه حسی به‌تان دست می‌دهد؟ قرن‌ها پیش، گذشتگان و اجدادمان گمان می‌کردند دود، پاسپورت غیرقانونی ارواح برای ورود به دنیای زنده‌هاست. می‌پرسید این چه ربطی دارد به بحث عطر و اودکلن؟ عجله نکنید! تاریخچه عطر را بخوانید و ببینید اوضاع از چه قرار است.بوی روح می‌آیدبعضی ملت‌ها اجساد پادشاهان خود را با تنه‌ی درختانی می‌سوزاندند که دود آنها بوی بسیار مطبوعی داشت و این‌گونه گمان می‌کردند که برای پیوستن روح پادشاه به دیگر ارواح، مراسم تشریفاتی خوبی برگزار کرده‌اند. آنها بر این عقیده بودند که دود بر روح می‌نشیند و عطر خوش آن، بوی ناخوشایند مرگ را از جسد می‌گیرد. مصری‌ها برای مومیایی‌ کردن مردگان خود، از عطرهای گیاهی مثل حنا و دارچین استفاده می‌کردند و این ترکیبات را رایحه‌ی خداوندگی می‌نامیدند. کمی بعد، زنان خانه‌دار وقتی غذا می‌پختند، فهمیدند که بوی برخی چوب‌ها، عطر و طعم خوبی به غذا می‌بخشد. 4 هزار سال پیش، مصری‌ها برای اولین بار، روغن‌های خوش‌بویی ساختند که افراد مقدس قبل از دعا آنها را به تن خود می‌مالیدند. به این روغن‌های خوشبو لقب perfumum دادند که همان perfume امروزی به معنی عطر است و از دو واژه per‌ به معنی درون و Fume به معنی دود تشکیل شده است. مصری‌ها این رایحه‌های خوشبو را به دو روش تهیه می‌کردند. در روش اول، مقداری چوب، میوه و گل را روی سطحی گرم قرار می‌دادند تا بوی آنها در فضا پخش شود و در روش دوم، در روغن‌های گیاهی یا چربی‌های حیوانی مقداری گل می‌ریختند و سپس آن را تصفیه می‌کردند تا روغن بوی خوبی به خود بگیرد. از جمله پرطرفدارترین عطرهای آن دوره، بوی نیلوفر آبی و زنبق بود. اما عطرهای خوش‌بو، و البته در بعضی مواقع بدبو، از کجا می‌آیند؟

عطر اینجا، آنجا، همه‌جا

اولین عطر ساخته‌ی دست مصری‌ها «kyphi» نام داشت که مخلوطی از عسل، شراب انگور، گل طاووس، زعفران و شیره‌ی درخت عرعر بود. یونانی‌ها پاهای خود را درون مایعات خوشبو می‌شستند و پس از خوردن ناهار و شام، آن را به تن می‌مالیدند.در رم، عطر تبدیل به ماده‌ای همگانی شد که فقیر و غنی از آن استفاده می‌کردند. رمی‌ها بودند که اولین بار «sapo» یا همان صابون امروزی را با چربی بز و خاکستر ساختند، آن را معطر کردند و بدن خود را در حمام با آن شستشو دادند. رم پایتخت عطر خوانده می‌شود؛ چون در آن حیوانات اهلی، پرده‌ها، سقف خانه‌ها و حتی اشیای خانه‌ها آغشته به عطر بود. در قرون وسطی، جنگ در غرب، همه چیز را در هم پیچاند و عطر از خاطر مردم پاک شد. در عوض، اعراب در این زمینه پیشرفت کردند و برای نگهداری عطر، ظروف گلی مخصوصی ساختند و به این ترتیب، راه به سوی ساخت عطرهای مدرن گشوده شد. ابوعلی سینا، حکیم ایرانی، برای اولین بار روش تقطیر را کشف کرد و گلاب گرفت. در دوران رنسانس در قرن 18 میلادی، کاترین دومدیسینر، اولین کارخانه‌ی عطرسازی را دایر کرد. در قرن 17، لویی چهارم که هر 4 سال یک بار حمام می‌کرد، برای دور کردن بوهای ناخوشایند از خود عطر می‌زد! در قرن 18، بهداشت معنی پیدا کرد و طبیعتا نحوه‌ی استفاده از عطر هم تغییر یافت. انقلاب فرانسه بار دیگر صنعت عطرسازی را که به کمک ناپلئون شکوفا شده بود، زیر پا له کرد. در قرن 19 صنعت عطرسازی مدرن راه‌اندازی شد و علم شیمی وارد میدان شد و در نهایت، در قرن 20 میلادی، عطر به عنوان فرآورده‌ای عمومی وارد بازار شد و همه را شیفته خود کرد.عطر و ادکلن، ادتوالت و اودپرفیوم باهم تفاوت دارند و تفاوتشان هم فقط در یک چیزاست: درصد ترکیبات معطر. بر حسب میزان این ترکیبات، عطریات به 4 دسته تقسیم می‌شوند:Perfume: حاوی 20 درصد ترکیبات معطر Eau de perfume: حاوی 10 درصد ترکیبات معطرEau de toilette: حاوی 5 درصد ترکیبات معطرEau de cologune: حاوی 2 درصد ترکیبات معطر/.